Inmiddels bespreek ik de wezens zelfs met mijn fanatiek spelende fysiotherapeut en hoop ik dat we nog een paar sessies hebben als de aangekondigde ruilmogelijkheden aan het spel worden toegevoegd. Dankzij zijn tip kijk ik met terugwerkende kracht oude afleveringen van de serie op Netflix. Met Engelse audio, dat wel. Want. Dan. Voelen. We. Ons. Niet. Zo. Kinderachtig.
Dat betekent wel per aflevering twee keer die titelsong die je niet meer uit je hoofd krijgt. Dat nummer zal voor mij voor altijd aan de zomer van 2016 kleven. Hé, dat klinkt negatief. Ik vind het eigenlijk een heel mooie song. Zo ook de gast hieronder, op wie ik om diverse redenen trots ben:
Gotta catch 'em all. Daarom hier het origineel:
